Stephanie D'Hose

Beste ,

 

Het vuurwerk is uitgedoofd, de kerstbomen verdwijnen stilaan uit de woonkamers en de dagen worden één na één weer wat langer en zonniger. Na een paar dagen rust herneemt ook het politieke leven vandaag zijn gang. Een ideaal moment, dacht ik, om nog een laatste keer achterom te kijken.

Wat een jaar was me dit!

We hoeven er niet flauw over te doen, ondanks al onze hoop begin vorig jaar was 2022 er eentje dat niet meeviel. Die autocraat in Moskou viel Oekraïne binnen en leidde daarmee een wereldwijde crisis in. Onze economie die nog maar net aan het bekomen was van de pandemie kreeg weer rake klappen. Tot op vandaag hebben mensen het moeilijk om hun energiefacturen te betalen, en hebben we schrik om naar de winkel te gaan omdat ons eten misschien opnieuw duurder zal geworden zijn.

Maar zou ik mezelf zijn mocht ik niet geloven, er rotsvast van overtuigd zijn en er alles aan zou doen, dat dit jaar beter wordt?

Aan onze wilskracht heeft het alvast niet gelegen vorig jaar. Ik heb zoveel moed en grinta gezien bij elk van jullie. Ondernemers en hardwerkende mensen zag ik elke dag opnieuw het beste van zichzelf geven. Om verder te gaan, om de wereld beter te maken. Ik wéét dat zij, dat jullie, dat zullen blijven doen.

En dat geeft mij goede moed. Om ook zelf het beste van mezelf te blijven geven.

Dit jaar, meer dan ooit, gaan we het samen moeten doen. Want de uitdagingen waren nooit zo groot. Ze overstijgen partijgrenzen, taalgrenzen en zelfs landgrenzen.

Niet alleen moeten we de crisissen waarmee we continu geconfronteerd werden en worden nog steeds bestieren, op alle niveaus van Gent tot Kyiv, we mogen ook onze hervormingsplannen niet opbergen.

Ik stel mezelf twee grote prioriteiten: de Senaat en cultuur. Het debat over de Senaat moet eindelijk beslecht worden. Voor mij en mijn partij blijft het duidelijk: de instelling moet afgeschaft worden. Steeds meer partijen beseffen dat we op de huidige manier niet verder kunnen en spreken dat ook uit. Nu moeten ze nog over hun partijpolitieke schaduw stappen en een akkoord voorbereiden. Aan mij zal het alvast niet gelegen hebben.

En ten tweede, cultuur. De bescherming van individuele kunstenaars kan en moet nog steeds beter. Volgens mij hebben we de lessen uit de pandemie nog steeds niet in de praktijk omgezet, en is er heel wat ruimte om onze artiesten beter te ondersteunen, hun subsidies correcter te verdelen en de brede cultuur- en evenementensector sterker te wapenen voor de toekomst.

Tussendoor beloof ik jullie mijn strijd voor regenboogrechten, vrouwenrechten, de democratie, verkeersveiligheid, multilateralisme, een nieuwe politiek én vooral voor het liberalisme verder te zetten!

Vanaf vandaag gaan we daar weer mee verder. De batterijen zijn opgeladen, we hebben het nieuwe jaar goed ingezet met vrienden en familie, we hebben energie getankt voor de toekomst.

Ik heb goesting om er weer in te vliegen! Het doet me deugd te weten dat jullie erbij zullen zijn, dat we ook dit jaar zij aan zij stappen vooruit blijven zetten richting een mooier land!

Het wordt er eentje met suiker, ik voel het.

Veel liefs,

Stephanie
 

P.S.: Hebben we nog niet kunnen klinken op het nieuwe jaar? Of heb je zin om het glas nog eens te heffen? Niet getreurd! Ik ga ook dit jaar op heel wat nieuwjaarsrecepties van onze lokale Open Vld-afdelingen langs, we lopen elkaar vast eens tegen het lijf.